Month: November 2013

40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

40 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 οι λαϊκές ελευθερίες στραγγαλίζονται από τη μέγγενη του κράτους σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τα παράσιτα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου καταδικάζουν τους λαούς του κόσμου σε μια φρίκη δίχως τέλος, στην κόλαση της ανεργίας και της μιζέριας.

Τιμάμε την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 γιατί ο αγώνας για ζωή και ελευθερία είναι όσο ποτέ επίκαιρος. Τιμάμε την ιστορία των αγώνων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων γιατί προετοιμάζουμε σήμερα νέες κοινωνικές θύελλες γιατί το δυναμικό κοινωνικής αντίστασης των “από κάτω”, των εργατικών και λαϊκών μαζών που συσσωρεύτηκε τα τελευταία 40 χρόνια δεν έχει συντριβεί.

Ακολουθούμε το φωτεινό σημάδι που άφησε η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Η εξέγερση του Νοέμβρη του ’73 και τα Δεκεμβριανά του 2008 είχαν σα σημείο αναφοράς, σαν κέντρο αγώνα στην Πάτρα το χώρο του πρώην Παραρτήματος του Πανεπιστημίου Πατρών. Το Παράρτημα αποτέλεσε σημείο αναφοράς κοινωνικών και ταξικών αγώνων όλα αυτά τα χρόνια, από το μαθητικό κίνημα του ’90-’91 και τη δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα μέχρι την φοιτητική έκρηξη 2006-7 ή την αντίσταση στο αντιμεταναστευτικό πογκρόμ του Ξένιου Δένδια και την αντιφασιστική πάλη. Το Νοέμβρη του ’73 η Κατάληψη του Παραρτήματος ήταν το κέντρο αγώνα φοιτητών και εργατών ενάντια στη Χούντα. Το ’78 το Παράρτημα καταλαμβάνεται ξανά από φοιτητικούς συλλόγους ενώ το ’91 – ’92 αποτελεί σημείο αναφοράς εκδηλώσεων και συνελεύσεων μαθητών και φοιτητών. Το Δεκέμβρη του ’08 η Κατάληψη Παραρτήματος είναι η καρδιά της εξέγερσης στην πόλη της Πάτρας με καθημερινές συνελεύσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις με το αστυνομικό κράτος.

Τα τελευταία χρόνια ο χώρος του Παραρτήματος λειτουργώντας με βάση τις αρχές της αντιιεραρχίας, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, κόντρα στο εμπορικό lifestyle, φιλοξένησε ομάδες πολιτικές, θεατρικές, κινηματογραφικές και πολλές άλλες, ενώ πραγματοποιήθηκαν μια σειρά εκδηλώσεων όπως προβολές, παρουσιάσεις βιβλίων, συλλογικές κουζίνες, μαθήματα ελληνικών και ξένων γλωσσών.

Η εκκένωση της Κατάληψης Παραρτήματος (και των άλλων δύο καταλήψεων της Πάτρας) τα ξημερώματα της 4ης προς 5η Αυγούστου του 2013, δεν ήταν μόνο ο τρόπος που η άθλια δικομματική κυβέρνηση τιμά τους πολιτικούς τις προγόνους, την επέτειο της μεταξικής δικτατορίας, ήταν κομμάτι της κατασταλτικής στρατηγικής των “από πάνω” για να αντιμετωπίσουν προληπτικά την οργή του λαού, για να μην υπάρχει μια ζωντανή εστία αντίστασης ενάντια στις επιταγές των καπιταλιστών και του κράτους τους.

Ο Δήμος Πατρέων σε άριστη συνεργασία με το κεντρικό σχεδιασμό για την “εκκαθάριση των πόλεων”, στέλνοντας όλα του τα συνεργεία και προσφέροντας απλόχερα όλα του τα μέσα (μπουλντόζες, φορτηγά και τσιμέντα) βοήθησε την αστυνομία στο στην εκκένωση του χώρου του Παραρτήματος και κάνοντας λόγο για αξιοποίηση του χώρου σαν ένα κέντρο πολιτισμού, ανοιχτό για την κοινωνία της Πάτρας. Τρεις μήνες μετά έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ -την παραμονή της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου- με μια “ολοκληρωμένη πρόταση για αξιοποίηση του Παραρτήματος”, ξεπλένοντας έτσι την τοπική εξουσία για την άγρια αυτή επίθεση και παίρνοντας το μέρος των δυνάμεων της νομιμότητας -πλάι στο ΚΚΕ που χρόνια τώρα κατήγγειλε την Κατάληψη Παραρτήματος ως άνδρο “αναρχοφασιστών”. Παράλληλα, κάποιοι εκπρόσωποι φοιτητικών συλλόγων συναντήθηκαν με το Δημαρά ζητώντας του να τους παραχωρήσει το Παράρτημα για τον εορτασμό του 3μέρου του Πολυτεχνείου, απαρνούμενοι το “αμαρτωλό” παρελθόν του χώρου τα τελευταία χρόνια.

ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ! ΔΕΝ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝΕΤΑΙ! ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ!

Εμείς δε συνδιαλεγόμαστε με τους πολιτικούς υπεύθυνους της καταστολής. Δε δίνουμε συγχωροχάρτια και δε σβήνουμε χρόνια ακηδεμόνευτων αγώνων υπέρ μιας “θεσμικής αξιοποίησης”. Παλεύουμε ώστε το Παράρτημα να διατηρήσει τον ελεύθερο και ανοιχτό κοινωνικό του χαρακτήρα που είχε μέχρι την εκκένωση του από το κράτος. Παλεύουμε για ένα Παράρτημα που θα λειτουργεί σαν αντιθεσμικό, αντικαθεστωτικό και ταξικό κέντρο αγώνα για τους εργαζομένους, τους ανέργους, τη νεολαία, (από ανοιχτές συνελεύσεις διαφόρων θεματικών, δραστήριες λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, πρωτοβάθμια σωματεία με αδιαμεσολάβητη κοινωνική δράση, ζωντανούς φοιτητικούς συλλόγους κτλ) που το αναγνωρίζουν ως τέτοιο και επιθυμούν να παραμείνει έτσι. Γιατί για εμάς οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι είναι τα ζωντανά κύτταρα των σύγχρονων πόλεων και οι κοιτίδες αμφισβήτησης του υπάρχοντος συστήματος, είναι οι εστίες της αντίστασης που η κυρίαρχη τάξη φοβάται ότι μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνική πυρκαγιά.

Στις συνειδήσεις μας όπως και του κάθε αγωνιζόμενου :

ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ

Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής Δράσ

Το Σάββατο 2/11/2013 πραγματοποιήθηκε μοίρασμα κειμένου της Ανοιχτής Συνέλευσης Αντιφασιστικής Δράσης σε λαϊκή στο κέντρο της Πάτρας. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε :

ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ…ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΗΝ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη Παύλου Φύσσα στις 18/9/2013 από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά, είδαμε το κράτος να συλλαμβάνει μέλη της ΧΑ μετά τις “ξαφνικές αποκαλύψεις” της εγκληματικής οργάνωσης και δράσης αυτού του νόμιμου (στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας) κόμματος. Αξιοποιώντας επικοινωνιακά τη δολοφονία, το κράτος θέλει να δείξει τη δύναμή του πατάσσοντας όσους κινούνται εκτός “συνταγματικού τόξου”. Και τώρα που καταλαγιάζει ο ντόρος, βλέπουμε τη κυρίαρχη τάξη (αυτή που όπλισε το χέρι) να μένει αλάβωτη: με τις παρατεταμένες απεργίες στην εκπαίδευση να έχουν ξεχαστεί, τη ΝΔ να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, και την αντιπολιτευτική αριστερά να στηρίζει το υπάρχον σύστημα συνιστώντας ψυχραιμία και καταδικάζοντας τη βία “απ΄ όπου κι αν προέρχεται”.

Και όμως, αυτοί που το παίζουν τιμωροί της Χ.Α. είναι το ίδιο αστικό σύστημα (από τους πολιτικούς μέχρι τους lifestyle “καλλιτέχνες” και δημοσιογραφίσκους) που εκμεταλλεύτηκε την ύπαρξή της ώστε να εφαρμόσει την ακροδεξιά του πολιτική και να καρπωθεί οικονομικά οφέλη (μην ξεχνάμε τα τουλάχιστον 160 εκ. ευρώ που τσεπώνει κάθε χρόνο το ελληνικό κράτος από την Ε.Ε. για την περίθαλψη και τον επαναπατρισμό των μεταναστών, τους οποίους κρατά ομήρους σε κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζα). Είναι το κεφάλαιο, από τους εφοπλιστές μέχρι τους καναλάρχες, που χρηματοδότησε τη συμμορία αυτή για να τρομοκρατήσει και να υποδουλώσει την εργατική τάξη (βλ. επιθέσεις σε εργάτες όπως πρόσφατα σε συνδικαλιστές του ΚΚΕ στο Πέραμα και παλιότερα σε Αιγύπτιους ψαράδες στην ίδια περιοχή). Την υποταγή αυτή την πετυχαίνει εφαρμόζοντας ένα μοντέλο διαχείρισης, εν μέσω κρίσης, που οδηγεί σε μαζικές απολύσεις, ανεργία, την περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων και την καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών (π.χ. επιστρατεύσεις απεργών, εκκενώσεις κοινωνικών/πολιτικών χώρων, αστυνομική κατοχή στη Χαλκιδική, διώξεις μαθητών σε σχολικές καταλήψεις σε Λαμία και Ηγουμενίτσα).

Ξαφνικά όλοι εκείνοι που παρουσίαζαν τους μαχαιροβγάλτες της Χ.Α. σαν “αγανακτισμένους πολίτες” και “πατριώτες” δήλωσαν σοκαρισμένοι από τη δολοφονία, χωρίς να κάνουν λόγο για το πολιτικό της περιεχόμενο, χωρίς να μιλάνε για μια δολοφονία από φασίστες, από ναζί. Αφήνοντας φυσικά και την ακροδεξιά ατζέντα του κράτους στο απυρόβλητο: κανείς δε μίλησε για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις οροθετικές γυναίκες που διαπομπεύτηκαν, τους ρομά που στιγματίστηκαν, τους βασανισμούς και τις δολοφονίες των μεταναστών.

Το κράτος τραβώντας τα χαλινάρια στους “εθνικούς ακτιβιστές” της Χ.Α., θυμίζει ότι αυτό έχει το μονοπώλιο στη βία και στον πατριωτισμό, στο όνομα του οποίου θα συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Πατώντας πάνω στη “θεωρία των δύο άκρων”, ένα δικό τους κατασκεύασμα, λαϊκίστικο και παραπλανητικό, που εξισώνει αγωνιστές και μαχαιροβγάλτες φασίστες, εγκαθιδρύει ένα αστυνομοκρατούμενο σύστημα καταστολής στοχεύοντας στα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια.

Και τέλος, για να μη γελιόμαστε… τελειώσαμε με το φασισμό; Όχι βέβαια. Καθημερινά βλέπουμε να προβάλλονται φασιστοειδή τύπου Καρατζαφέρης, Τζήμερος και Κρανιδιώτης ως επίδοξοι μνηστήρες ενός νέου φασιστικού μορφώματος (πιθανώς με νέο όνομα), “σοβαρότερου” και πιο πειθήνιου στις προσταγές της ακροδεξιάς ατζέντας του Σαμαρά, έτοιμοι να το στηρίξουν κάθε λογής “πατριώτες”. (Ας μην ξεχνάμε πόσο εύκολα γλίστρησαν φασίστες τύπου Βορίδη και Άδωνη στη “δημοκρατική” αγκαλιά της ΝΔ).

Το τσάκισμα του φασισμού δε έγινε και δεν θα γίνει ποτέ από το αστικό κράτος. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που φέρνει η κρίση αυτού του σαπισμένου καπιταλιστικού συστήματος είναι που τον γεννά, και το κράτος αυτό που τον θρέφει. Ο κόσμος του αγώνα είναι αυτός που θα τον εξαφανίσει.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!

Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής Δράσης