ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Την Τετάρτη 9 Απριλίου στις 7 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας εκδήλωση σχετικά με τα τελευταία γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα υπάρξει επικοινωνία με Ουκρανό σύντροφο.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 8/3 παρέμβαση της Ανοιχτής Συνέλευσης Αντιφασιστικής Δράσης στην περιοχή των Ζαρουχλεΐκων και στη λαϊκή αγορά στην περιοχή Ταραμπούρα στην Πάτρα. Μοιράστηκαν πάνω από 400 κείμενα με τη θετική ανταπόκριση του κόσμου, ενώ παράλληλα σβήστηκαν με σπρέϋ σύμβολα της ΧΑ και γράφτηκαν αντιφασιστικά συνθήματα.

To κείμενο που μοιράστηκε

ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

20 Ιανουαρίου Ένα μικρό αλιευτικό σκάφος εντοπίζεται από το λιμενικό κοντά στο Φαρμακονήσι. Επιβαίνουν 28 μετανάστες. Το σκάφος του λιμενικού δένει τη βάρκα με ένα σκοινί για να την επαναπροωθήσει στα τουρκικά παράλια. Η βάρκα αναποδογυρίζει και δώδεκα μετανάστες -ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά- αφήνονται να πνιγούν.

5 Ιανουαρίου Πορεία της Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι, στην πορεία τους να επανασυστήσουν την τοπική οργάνωση. Οι φονιάδες φασίστες επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος. Κατευθύνονται στο σημείο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, καταστρέφουν πανό και μια μικρή πλακέτα που είχε τοποθετηθεί στο σημείο και στη συνέχεια επιτίθενται στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Ρεσάλτο. Η Χρυσή Αυγή παίρνει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας του Παύλου, και στέκεται απέναντι. Σε όλη την αιφνιδιαστική δολοφονική επιχείρηση των φασιστών, η αστυνομία βρίσκεται σε ρόλο προστάτη-τοποτηρητή.

1^η Φεβρουαρίου Η ετήσια συγκέντρωση των φασιστών στη μνήμη των πεσόντων στα Ίμια διοργανώνεται μπροστά στη λέσχη αξιωματικών. Η διαδήλωση τους βρίσκει απέναντι μια δυναμική αντιφασιστική συγκέντρωση. Χιλιάδες αστυνομικοί κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας και επιβάλουν ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης απαγορεύοντας την πορεία στους αντιφασίστες διαδηλωτές. Η 30η Ιανουαρίου είναι και η επέτειος της ανόδου του Χίτλερ στη γερμανική καγκελαρία το 1933. Αυτήν την μέρα επέλεξαν οι νοσταλγοί του να ανακοινώσουν και την κάθοδο τους στις επερχόμενες εκλογές ως Χρύση ή ως Εθνική Αυγή.

Υψώνουν τείχη. Οι πνιγμένοι μετανάστες στο Φαρμακονήσι αποκλεισμένοι από την Ευρώπη-Φρούριο είναι μη-πολίτες, μη-άνθρωποι χωρίς δικαιώματα στη ζωή. Δεν έχουν χαρτιά. Χτίζουν τείχη έξω από τα οποία στοιβάζονται οι μετανάστες. Οι σύγχρονοι αποδιοπομπαίοι τράγοι όλων των κοινωνικών δεινών. Δεν πειράζει να πεθάνουν, δεν πειράζει να τους πνίξει το λιμενικό στο όνομα του Νόμου και της Τάξης. Ο πόλεμος και η φτώχεια στη Μέση Ανατολή ή την Αφρική οφείλεται στον ιμπεριαλισμό. Τα θύματα του ιμπεριαλισμού πρέπει να γίνουν θύματα ξανά, να αφεθούν να πεθάνουν ή να εκτελεστούν στα τείχη της μητρόπολης.

Σε έναν κόσμο για λίγους δεν χωράει κανείς. Οι μετανάστες είναι το πιο ευαίσθητο, ευάλωτο και καταπιεσμένο κομμάτι της εργατικής τάξης. Τα χτυπήματα στους μετανάστες αποτελούν εικόνα ενός μέλλοντος που είναι ήδη εδώ σε χτυπήματα στους ντόπιους εργάτες, στο σύνολο τελικά της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, των φτωχών και εκμεταλλευμένων ανθρώπων. Μετά τα πογκρόμ του Μαρκογιαννάκη το 2009, ακολούθησαν το Μνημόνιο. Μετά τις επιχειρήσεις “Ξένιος Δίας” του Δένδια, είχαμε το 2ο Μνημόνιο. Οι κυρίαρχοι χτίζουν τείχη σε έναν πρωτοφανή αποκλεισμό της τεράστιας πλειοψηφίας της ανθρωπότητας από τη δουλειά, από τον κοινωνικό πλούτο, από την οικονομική/πολιτική/κοινωνική ζωή. Μια κόλαση που τη βλέπουμε μπροστά μας με χιλιάδες ανέργους, με τη διάλυση της παιδείας, της υγείας.

70 χρόνια μετά το Αούσβιτς σχεδιάζουν νέα στρατόπεδα εξόντωσης. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής μαζί με τη Μαρί Λέπεν στη Γαλλία, το Γιόμπικ στην Ουγγαρία, ή το Σβομπόντα στην Ουκρανία εκφράζουν μια πολιτική στροφή, επάνοδο της ακροδεξιάς, του αντισημιτισμού, του φυλετικού μίσους. Η αποσύνθεση του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας σε απροκάλυπτη βαρβαρότητα στον καιρό της χειρότερης κρίσης της ιστορίας αυτού του συστήματος γεννά τέρατα. Ο Χίτλερ δεν είναι απαραίτητο να επιστρέψει με το μουστάκι του Χίτλερ. Οι Φαήλοι Κρανιδιώτηδες, οι Χρύσανθοι Λαζαρίδηδες, ο Άδωνις Μπουμπούκος και ο φον Βορίδης είναι κομμάτι αυτού του δύσοσμου ακροδεξιού συναφιού που βρίσκεται σήμερα στην κυβέρνηση αυτής της χώρας.

Η κοινωνική επανάσταση θα εκδικηθεί για όλες τις γενιές των καταπιεσμένων. Κανένας Σαμαράς και καμία αστική δικαιοσύνη δεν θα εκδικηθεί για το θάνατο του Παύλου Φύσσα, δεν θα τιμωρήσει τους υπευθύνους του εγκλήματος στο Φαρμακονήσι. Καμία κοινωνική δύναμη πέρα από την εργατική τάξη, τη νεολαία, τους από τα κάτω δεν θα σταματήσει τους φασίστες από το να δυναμώνουν. Το αντιφασιστικό κίνημα δεν μπορεί να μείνει στη μέση, πρέπει να τσακίσουμε το φασισμό, το σύστημα που τον γεννά και το κράτος που τον υποθάλπτει.

Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής Δράσης

Την τετάρτη 11/12/2013 θα προβληθεί στο κοινωνικό κέντρο πάτρας (τσαμαδού και ρ.φεραίου) το ντοκιμαντέρ “Οι γιατροί του Γ’ ραιχ” στις 8.00 μ.μ

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ;

Δύο και πλέον μήνες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από Τάγμα Εφόδου της Χρυσής Αυγής στην Αμφιάλη, το νεοναζιστικό κόμμα παραμένει τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Η δίωξη και φυλάκιση ηγετών, βουλευτών και μελών της Χ.Α. και η παύση της επίσημης χρηματοδότησης από το κράτος-προστάτη των φασιστών δεν αναιρεί όλους εκείνους τους κοινωνικούς όρους και τα πολιτικά μέσα που ανέδειξαν το φασισμό. Η κυβερνητική αναδίπλωση μπροστά στο αυξανόμενο αντιφασιστικό κίνημα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια αναδίπλωση.

Η κοινωνική απελπισία και η κοινωνική πόλωση που οδηγεί τμήματα του πληθυσμού στη φασιστική ρητορεία, όχι μόνο δεν έχουν εκλείψει, αλλά γιγαντώνονται. Η παρουσίαση των μεταναστών σαν το σύγχρονο αποδιοπομπαίο τράγο, πηγή όλων των προβλημάτων, είναι κομμάτι της ξενοφοβικής ακροδεξιάς ατζέντας που επιβάλλει η ίδια η κυβέρνηση Σαμαρά όπως και όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις σε Ευρώπη και Αμερική. Η τραγωδία της Λαμπεντούζα με 390 νεκρούς μετανάστες όπως και η ελληνική εκδοχή της με τον πνιγμό 12 μεταναστών στη Λευκάδα δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δημοκρατίας.

Ο ίδιος ο φασισμός αποτελεί μια βίαιη έκφραση της αποσύνθεσης του καπιταλισμού σε ένα σύστημα βαρβαρότητας δίχως όρια. Η στενή συνεργασία των φασιστών με το κράτος άλλωστε άρχισε να διαφαίνεται πιο έντονα, στον Άγιο Παντελεήμονα το καλοκαίρι του 2009 όταν η κυβέρνηση Καραμανλή εξαπέλυσε τα αντιμεταναστευτικά της πογκρόμ, μια προσπάθεια ανάκτησης του πολιτικού ελέγχου μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, και ένα προοίμιο του χτυπήματος στο σύνολο της εργατικής τάξης με τα Μνημόνια και τα μέτρα άγριας λιτότητας που είχαν ήδη τότε δρομολογηθεί.

Η στενή σύνδεση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού από την αστυνομία και τα ΜΑΤ μέχρι την ΕΥΠ με τη Χ.Α. δεν εξέπληξε κανέναν άλλο πέρα από τα παπαγαλάκια των δελτίων των 8. Το κυβερνών δεξιό κόμμα που συσπειρώνει στις γραμμές του στελέχη του φασιστικού ΛΑΟΣ όπως ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης ή ακροδεξιούς αντισημίτες και αρνητές του Ολοκαυτώματος όπως ο Λαζαρίδης, ο Κρανιδιώτης και ο Μπαλτάκος δεν μπορεί να πείσει κανέναν ότι μπορεί να εξαλείψει το φασισμό, ότι μπορεί να φάει τις ίδιες του τις σάρκες.

Αντίθετα συνεχίζει να τρώει τις δικές μας σάρκες, επιβάλλοντας από τη θέση του επικεφαλής της καπιταλιστικής κρατικής μηχανής μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού εις βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας. Η ένταση της κρατικής καταστολής, ένα κράτος σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης, χρησιμοποιεί την εξωθεσμική βία παρακρατικών ομάδων και φασιστικών συμμοριών για να επιβάλλει την κυριαρχία του επάνω στις εξαθλιωμένες και απελπισμένες μάζες. Δεν μπορεί όμως να δώσει λύση ούτε στις πιο στοιχειώδεις κοινωνικές διεκδικήσεις, όπως το αίτημα του λαού για το δικαίωμα στην Υγεία.

Η υιοθέτηση της ανιστόρητης “θεωρίας των δύο άκρων” από μεριάς της κυβέρνησης προσπαθεί να εμφανίσει την κυβέρνηση σαν εγγυήτρια της δημοκρατίας, της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, ενάντια στις ακραίες ομάδες του δεξιού και αριστερού εξτρεμισμού που θέλουν να σύρουν τη χώρα σε εμφύλιο πόλεμο. Ταυτίζονται έτσι οι δυνάμεις που αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, το εργατικό κίνημα, η αριστερά, οι αναρχικοί, με το μαύρο φασιστικό άκρο της Χρυσής Αυγής. Ένας εμφύλιος πόλεμος χαμηλής έντασης όμως είναι ήδη εδώ, στα βασανιστήρια των 15 αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ, στις παράνομες συλλήψεις, στην επιστράτευση απεργών, παράνομη λήψη DNA από προσαχθέντες, στη βιομηχανία δικών και την προσπάθεια ποινικοποίησης του αντιφασιστικού λόγου και δράσης (δίκη ΕΕΚ-Σάββα Μιχαήλ, δίκη Εργατικής Αλληλεγγύης, δίκη 4 αντιφασιστών τον Οκτωβρη του 2012 στην Πάτρα κλπ) ή και στην πρόσφατη προσπάθεια διάλυσης της πορείας του Πολυτεχνείου στην Πάτρα από τις δυνάμεις καταστολής. Ο στόχος της “θεωρίας των δύο άκρων” είναι να τσακίσει το επαναστατικό εργατικό άκρο που αμφισβητεί την καπιταλιστική  εξουσία και συστήμα.

Το κάλεσμα για συσπείρωση του δημοκρατικού “συνταγματικού τόξου” και η πρακτικά θετική απάντηση κομματιού της αριστεράς προσπαθεί να δημιουργήσει τη φενάκη μιας αντιμετώπισης του φασισμού με περισσότερη δημοκρατία. Ο φασισμός γεννιέται ακριβώς επειδή η αστική δημοκρατία δεν μπορεί να εγγυηθεί πια καμία κοινωνική ή πολιτική ομαλότητα. Για να θυμηθούμε τα λόγια του Μαξ Χορκχάιμερ «Όποιος δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό δεν πρέπει επίσης να μιλάει και για τον φασισμό». Για εμάς ο φασισμός αντιμετωπίζεται μόνο από τον κόσμο του αγώνα, που παλεύει απέναντι στο σύστημα που του κλέβει την ζωή. Με την ανυποχώρητη αντιφασιστική πάλη σε κάθε γειτονιά, χώρο δουλείας, σε κάθε σχολείο ή σχολή, παράλληλα με την πάλη για το τσάκισμα των καπιταλιστών και του κράτους τους. Τσακίζεται ιδεολογικά, πολιτικά και στον δρόμο. Ο φασισμός μπορεί να πολεμηθεί από ένα Ενιαίο Μέτωπό όλων των οργανώσεων και δυνάμεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, από κάθε σχηματισμό της λαϊκής αυτοοργάνωσης και κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στην απόγνωση και τη δημαγωγία των φασιστών, από την οργάνωση της εργατικής και λαϊκής αυτοάμυνας ενάντια στο φασισμό και την Κρατική καταστολή.

Ο φασισμός τσακίστηκε μία φορά από το παγκόσμια προλεταριάτο, μπορεί να τσακιστεί ξανά.

Ο μόνος δρόμος όμως για να μην υπάρξει ποτέ ξανά φασισμός είναι η απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών, μόνο όταν τσακίσουμε και τα τελευταία συντρίμμια αυτού του συστήματος. Ή ο καπιταλισμός θα μας θάψει μαζί του ή θα τον τσακίσουμε, μια και για πάντα.

40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

40 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 οι λαϊκές ελευθερίες στραγγαλίζονται από τη μέγγενη του κράτους σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τα παράσιτα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου καταδικάζουν τους λαούς του κόσμου σε μια φρίκη δίχως τέλος, στην κόλαση της ανεργίας και της μιζέριας.

Τιμάμε την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 γιατί ο αγώνας για ζωή και ελευθερία είναι όσο ποτέ επίκαιρος. Τιμάμε την ιστορία των αγώνων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων γιατί προετοιμάζουμε σήμερα νέες κοινωνικές θύελλες γιατί το δυναμικό κοινωνικής αντίστασης των “από κάτω”, των εργατικών και λαϊκών μαζών που συσσωρεύτηκε τα τελευταία 40 χρόνια δεν έχει συντριβεί.

Ακολουθούμε το φωτεινό σημάδι που άφησε η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Η εξέγερση του Νοέμβρη του ’73 και τα Δεκεμβριανά του 2008 είχαν σα σημείο αναφοράς, σαν κέντρο αγώνα στην Πάτρα το χώρο του πρώην Παραρτήματος του Πανεπιστημίου Πατρών. Το Παράρτημα αποτέλεσε σημείο αναφοράς κοινωνικών και ταξικών αγώνων όλα αυτά τα χρόνια, από το μαθητικό κίνημα του ’90-’91 και τη δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα μέχρι την φοιτητική έκρηξη 2006-7 ή την αντίσταση στο αντιμεταναστευτικό πογκρόμ του Ξένιου Δένδια και την αντιφασιστική πάλη. Το Νοέμβρη του ’73 η Κατάληψη του Παραρτήματος ήταν το κέντρο αγώνα φοιτητών και εργατών ενάντια στη Χούντα. Το ’78 το Παράρτημα καταλαμβάνεται ξανά από φοιτητικούς συλλόγους ενώ το ’91 – ’92 αποτελεί σημείο αναφοράς εκδηλώσεων και συνελεύσεων μαθητών και φοιτητών. Το Δεκέμβρη του ’08 η Κατάληψη Παραρτήματος είναι η καρδιά της εξέγερσης στην πόλη της Πάτρας με καθημερινές συνελεύσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις με το αστυνομικό κράτος.

Τα τελευταία χρόνια ο χώρος του Παραρτήματος λειτουργώντας με βάση τις αρχές της αντιιεραρχίας, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, κόντρα στο εμπορικό lifestyle, φιλοξένησε ομάδες πολιτικές, θεατρικές, κινηματογραφικές και πολλές άλλες, ενώ πραγματοποιήθηκαν μια σειρά εκδηλώσεων όπως προβολές, παρουσιάσεις βιβλίων, συλλογικές κουζίνες, μαθήματα ελληνικών και ξένων γλωσσών.

Η εκκένωση της Κατάληψης Παραρτήματος (και των άλλων δύο καταλήψεων της Πάτρας) τα ξημερώματα της 4ης προς 5η Αυγούστου του 2013, δεν ήταν μόνο ο τρόπος που η άθλια δικομματική κυβέρνηση τιμά τους πολιτικούς τις προγόνους, την επέτειο της μεταξικής δικτατορίας, ήταν κομμάτι της κατασταλτικής στρατηγικής των “από πάνω” για να αντιμετωπίσουν προληπτικά την οργή του λαού, για να μην υπάρχει μια ζωντανή εστία αντίστασης ενάντια στις επιταγές των καπιταλιστών και του κράτους τους.

Ο Δήμος Πατρέων σε άριστη συνεργασία με το κεντρικό σχεδιασμό για την “εκκαθάριση των πόλεων”, στέλνοντας όλα του τα συνεργεία και προσφέροντας απλόχερα όλα του τα μέσα (μπουλντόζες, φορτηγά και τσιμέντα) βοήθησε την αστυνομία στο στην εκκένωση του χώρου του Παραρτήματος και κάνοντας λόγο για αξιοποίηση του χώρου σαν ένα κέντρο πολιτισμού, ανοιχτό για την κοινωνία της Πάτρας. Τρεις μήνες μετά έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ -την παραμονή της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου- με μια “ολοκληρωμένη πρόταση για αξιοποίηση του Παραρτήματος”, ξεπλένοντας έτσι την τοπική εξουσία για την άγρια αυτή επίθεση και παίρνοντας το μέρος των δυνάμεων της νομιμότητας -πλάι στο ΚΚΕ που χρόνια τώρα κατήγγειλε την Κατάληψη Παραρτήματος ως άνδρο “αναρχοφασιστών”. Παράλληλα, κάποιοι εκπρόσωποι φοιτητικών συλλόγων συναντήθηκαν με το Δημαρά ζητώντας του να τους παραχωρήσει το Παράρτημα για τον εορτασμό του 3μέρου του Πολυτεχνείου, απαρνούμενοι το “αμαρτωλό” παρελθόν του χώρου τα τελευταία χρόνια.

ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ! ΔΕΝ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝΕΤΑΙ! ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ!

Εμείς δε συνδιαλεγόμαστε με τους πολιτικούς υπεύθυνους της καταστολής. Δε δίνουμε συγχωροχάρτια και δε σβήνουμε χρόνια ακηδεμόνευτων αγώνων υπέρ μιας “θεσμικής αξιοποίησης”. Παλεύουμε ώστε το Παράρτημα να διατηρήσει τον ελεύθερο και ανοιχτό κοινωνικό του χαρακτήρα που είχε μέχρι την εκκένωση του από το κράτος. Παλεύουμε για ένα Παράρτημα που θα λειτουργεί σαν αντιθεσμικό, αντικαθεστωτικό και ταξικό κέντρο αγώνα για τους εργαζομένους, τους ανέργους, τη νεολαία, (από ανοιχτές συνελεύσεις διαφόρων θεματικών, δραστήριες λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, πρωτοβάθμια σωματεία με αδιαμεσολάβητη κοινωνική δράση, ζωντανούς φοιτητικούς συλλόγους κτλ) που το αναγνωρίζουν ως τέτοιο και επιθυμούν να παραμείνει έτσι. Γιατί για εμάς οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι είναι τα ζωντανά κύτταρα των σύγχρονων πόλεων και οι κοιτίδες αμφισβήτησης του υπάρχοντος συστήματος, είναι οι εστίες της αντίστασης που η κυρίαρχη τάξη φοβάται ότι μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνική πυρκαγιά.

Στις συνειδήσεις μας όπως και του κάθε αγωνιζόμενου :

ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ

Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής Δράσ

Το Σάββατο 2/11/2013 πραγματοποιήθηκε μοίρασμα κειμένου της Ανοιχτής Συνέλευσης Αντιφασιστικής Δράσης σε λαϊκή στο κέντρο της Πάτρας. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε :

ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ…ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΗΝ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη Παύλου Φύσσα στις 18/9/2013 από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά, είδαμε το κράτος να συλλαμβάνει μέλη της ΧΑ μετά τις “ξαφνικές αποκαλύψεις” της εγκληματικής οργάνωσης και δράσης αυτού του νόμιμου (στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας) κόμματος. Αξιοποιώντας επικοινωνιακά τη δολοφονία, το κράτος θέλει να δείξει τη δύναμή του πατάσσοντας όσους κινούνται εκτός “συνταγματικού τόξου”. Και τώρα που καταλαγιάζει ο ντόρος, βλέπουμε τη κυρίαρχη τάξη (αυτή που όπλισε το χέρι) να μένει αλάβωτη: με τις παρατεταμένες απεργίες στην εκπαίδευση να έχουν ξεχαστεί, τη ΝΔ να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, και την αντιπολιτευτική αριστερά να στηρίζει το υπάρχον σύστημα συνιστώντας ψυχραιμία και καταδικάζοντας τη βία “απ΄ όπου κι αν προέρχεται”.

Και όμως, αυτοί που το παίζουν τιμωροί της Χ.Α. είναι το ίδιο αστικό σύστημα (από τους πολιτικούς μέχρι τους lifestyle “καλλιτέχνες” και δημοσιογραφίσκους) που εκμεταλλεύτηκε την ύπαρξή της ώστε να εφαρμόσει την ακροδεξιά του πολιτική και να καρπωθεί οικονομικά οφέλη (μην ξεχνάμε τα τουλάχιστον 160 εκ. ευρώ που τσεπώνει κάθε χρόνο το ελληνικό κράτος από την Ε.Ε. για την περίθαλψη και τον επαναπατρισμό των μεταναστών, τους οποίους κρατά ομήρους σε κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζα). Είναι το κεφάλαιο, από τους εφοπλιστές μέχρι τους καναλάρχες, που χρηματοδότησε τη συμμορία αυτή για να τρομοκρατήσει και να υποδουλώσει την εργατική τάξη (βλ. επιθέσεις σε εργάτες όπως πρόσφατα σε συνδικαλιστές του ΚΚΕ στο Πέραμα και παλιότερα σε Αιγύπτιους ψαράδες στην ίδια περιοχή). Την υποταγή αυτή την πετυχαίνει εφαρμόζοντας ένα μοντέλο διαχείρισης, εν μέσω κρίσης, που οδηγεί σε μαζικές απολύσεις, ανεργία, την περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων και την καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών (π.χ. επιστρατεύσεις απεργών, εκκενώσεις κοινωνικών/πολιτικών χώρων, αστυνομική κατοχή στη Χαλκιδική, διώξεις μαθητών σε σχολικές καταλήψεις σε Λαμία και Ηγουμενίτσα).

Ξαφνικά όλοι εκείνοι που παρουσίαζαν τους μαχαιροβγάλτες της Χ.Α. σαν “αγανακτισμένους πολίτες” και “πατριώτες” δήλωσαν σοκαρισμένοι από τη δολοφονία, χωρίς να κάνουν λόγο για το πολιτικό της περιεχόμενο, χωρίς να μιλάνε για μια δολοφονία από φασίστες, από ναζί. Αφήνοντας φυσικά και την ακροδεξιά ατζέντα του κράτους στο απυρόβλητο: κανείς δε μίλησε για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις οροθετικές γυναίκες που διαπομπεύτηκαν, τους ρομά που στιγματίστηκαν, τους βασανισμούς και τις δολοφονίες των μεταναστών.

Το κράτος τραβώντας τα χαλινάρια στους “εθνικούς ακτιβιστές” της Χ.Α., θυμίζει ότι αυτό έχει το μονοπώλιο στη βία και στον πατριωτισμό, στο όνομα του οποίου θα συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Πατώντας πάνω στη “θεωρία των δύο άκρων”, ένα δικό τους κατασκεύασμα, λαϊκίστικο και παραπλανητικό, που εξισώνει αγωνιστές και μαχαιροβγάλτες φασίστες, εγκαθιδρύει ένα αστυνομοκρατούμενο σύστημα καταστολής στοχεύοντας στα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια.

Και τέλος, για να μη γελιόμαστε… τελειώσαμε με το φασισμό; Όχι βέβαια. Καθημερινά βλέπουμε να προβάλλονται φασιστοειδή τύπου Καρατζαφέρης, Τζήμερος και Κρανιδιώτης ως επίδοξοι μνηστήρες ενός νέου φασιστικού μορφώματος (πιθανώς με νέο όνομα), “σοβαρότερου” και πιο πειθήνιου στις προσταγές της ακροδεξιάς ατζέντας του Σαμαρά, έτοιμοι να το στηρίξουν κάθε λογής “πατριώτες”. (Ας μην ξεχνάμε πόσο εύκολα γλίστρησαν φασίστες τύπου Βορίδη και Άδωνη στη “δημοκρατική” αγκαλιά της ΝΔ).

Το τσάκισμα του φασισμού δε έγινε και δεν θα γίνει ποτέ από το αστικό κράτος. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που φέρνει η κρίση αυτού του σαπισμένου καπιταλιστικού συστήματος είναι που τον γεννά, και το κράτος αυτό που τον θρέφει. Ο κόσμος του αγώνα είναι αυτός που θα τον εξαφανίσει.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!

Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής Δράσης

ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΘΑΨΟΥΝ

ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΑΝ ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΠΟΡΟΣ

Ένα μήνα μετά τις εκκενώσεις των τριών καταλήψεων της Πάτρας (Παράρτημα, Μαραγκοπούλειο, Στέκι ΤΕΙ – κατάληψη Ν.Γύζη 33) από δεκάδες μπάτσους όλων των ειδών, με τη βοήθεια της πυροσβεστικής και την αγαστή συνεργασία του Δήμου Πατρέων, ο κρατικός μηχανισμός και οι τοπικοί οσφυοκάμπτες τσανακογλύφτες της κεντρικής εξουσίας δήμαρχοι και παραδήμαρχοι δεν έχουν καταφέρει να σιγάσουν τη φωνή, τον πολιτικό και κοινωνικό λόγο καθώς και τη δράση των καταληψιών και των αλληλέγγυων στις καταλήψεις. Παρ’ όλο το κλίμα τρομοκρατίας που προσπάθησε να επιβάλει το κράτος με τη σύλληψη των πέντε συντρόφων μας από το κατειλημμένο Μαραγκοπούλειο και την παρουσία μπλε και χακί διμοιριών στο κέντρο της πόλης, πλήθος συνελεύσεων, συγκεντρώσεων, υπαίθριων προβολών και μοιρασμάτων κειμένων σε πλατείες και λαϊκές αγορές έχουν γίνει μέχρι στιγμής, με σκοπό το συντονισμό των δράσεων και την αντιπληροφόρηση των πολιτών της Πάτρας.

Εμείς, ως Ανοιχτή Συνέλευση Αντιφασιστικής Δράσης και ως καταληψίες Παραρτήματος, συνειδητά επιλέξαμε να κάνουμε τις συνελεύσεις μας στην κατάληψη Παραρτήματος, ενισχύοντας από την πλευρά μας τις αυτοοργανωμένες, αντιιεραρχικές, αντιεμπορευματικές δομές που στέγαζε ο συγκεκριμένος κοινωνικός και πολιτικός χώρος, με σκοπό να διαχύσουμε τον αντιφασιστικό λόγο και δράση στην πόλη μας.

Οι επιθέσεις στις καταλήψεις είναι κομμάτι της επίθεσης του κράτους στους από κάτω αυτής της κοινωνίας, τους φτωχούς, τους άνεργους, τους άστεγους, σε όσους περισσεύουν από το ”αναπτυξιακό” όραμα του Σαμαρά και του Στουρνάρα. Ακόμα περισσότερο είναι κομμάτι της επίθεσης που εξαπολύει  το κεφάλαιο και το κράτος εναντίον όσων αντιστέκονται στη βίαιη υποτίμηση της ζωής τους καθώς ο καπιταλισμός επιχειρεί να αναδιαρθρώσει τις δομές του προκειμένου να ξεπεράσει τη μακροχρόνια κρίση του.

Είναι ξεκάθαρο πως οι εκκενώσεις των καταλήψεων της Πάτρας είναι χτύπημα στο κέντρο του αυτοοργανωμένου και αδιαμεσολάβητου κοινωνικού και ταξικού αγώνα. Είναι συνέχεια των επιθέσεων στις καταλήψεις και στα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα σε άλλες πόλεις: κατάληψη Δέλτα (Θεσ/νίκη), κατάληψη Αφροδίτης 8 (Βέροια), κατάληψη Villa Amalias, Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, Λέλας Καραγιάννη 37, στέκι ΑΣΟΕΕ, ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης 98 fm, Athens Indymedia (Αθήνα). Μαζί με τις πρόσφατες εκκενώσεις των καταλήψεων Αντιβίωση (Γιάννενα), Βάλβειου (Μεσολόγγι), Ορφανοτροφείου (Θεσσαλονίκη), οι εκκενώσεις των καταλήψεων της Πάτρας σηματοδοτούν ένα νέο γύρο καταστολής.

Η κρατική αυτή καταστολή επιβάλλεται ενόψει της ανακοίνωσης νέων οικονομικών μέτρων (περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα, διεθνή έλεγχο των ασφαλιστικών ταμείων, αναγκαστικές μετατάξεις εργαζομένων, κλείσιμο/συγχώνευση εκατοντάδων σχολείων και νοσοκομείων ανά την επικράτεια, αλλά και άρση των περιορισμών του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας σε περίπτωση χρεών προς τις τράπεζες).

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι στοχοποιούνται ακριβώς γιατί συσπειρώνουν ένα κομμάτι αντιστεκόμενου και αγωνιζόμενου κόσμου, ο οποίος δομώντας σχέσεις ισότητας, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μπορεί να κατευθύνει την οργή του στοχευμένα προς τους σύγχρονους δυνάστες του, δηλαδή το ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο και τον κρατικό μηχανισμό, αποτελώντας ζωντανό παράδειγμα για τους από κάτω αυτής της κοινωνίας ως προς την αντίσταση, την αντεπίθεση και την αλληλέγγυα δράση. Γι’ αυτό είναι επικίνδυνοι χώροι για το κεφάλαιο που λεηλατεί τη ζωή μας και για το κράτος που ρυθμίζει τους όρους της λεηλασίας αυτής προς όφελος των αφεντικών, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή που η επίθεση των κυρίαρχων είναι τόσο λυσσαλέα.

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι, όμως, ως ζωντανά κύτταρα των σύγχρονων πόλεων και ως κοιτίδες αμφισβήτησης του υπάρχοντος συστήματος και αντίστασης στη λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, δεν είναι τα ντουβάρια αλλά οι άνθρωποι που συσπειρώνονται μέσα και γύρω από τους χώρους αυτούς. Θέλησαν να μας θάψουν, αλλά ξέχασαν πως είμαστε σπόρος.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ… ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

anakoinosi_2